Alweer thuis plus laatste deel

Dag 6, 14-6-2018

Omdat het hier (Corpach nabij Fort William) al vanaf gisteren onophoudelijk regent en ook vandag de voorspelling is dat de kans op regen 97% is besluiten we door te rijden naar Inverness. Onderweg komen we langs Loch Ness en dat wordt op verschillende plaatsen behoorlijk goed toeristisch uitgebuit. Rond 11 uur parkeer ik de auto en we bezichtigen een lokale waterval die Loch Ness in stroomt. Dan gaan we een stukje lopen, we nemen een stukje van de Great Glenn Way, een pad dat helemaal langs Loch Ness loopt maar dat is zo’n 34 km lang dus alleen maar een stukje. En dat stukje gaat van kiet af aan omhoog en flink omhoog, bijna boven aan gekomen zijn er hele stukken bos geveld en heeft de wind vrij spel en alhoewel de weg nog steeds omhoog loopt worden we door de harde wind toch nog vooruit geblazen. Dan zie ik een wegwijzer met Stone Chair erop en ik besluit het smalle kruip door sluip door pad te nemen waar dit heen leidt.

Boven komen we zowaar inderdaad bij een soort stenen bank waar we effe uitrusten alvorens weer terug te gaan naar beneden, nu tegen de wind in omlaag maar goed we hebben de benen weer kunnen strekken en Dizzy is ook weer uitgelaten.

We vervolgen onze weg richting Inverness rond een uur of half twee stoppen we voor het eten, dizzy blijft achter in de camper want hij mag hier zowat nergens mee naar binnen. We zien een aantrekkelijk restaurant wat tot de nok toe gevuld is maar gelukkig is er nog net een tafeltje voor twee. Ik neem een kleintje pils want met een halve liter op nog rijden is “not done”natuurlijk en Letty een sparkling water. Verder ga ik voor de seafood platter en Letty voor de vegetarische schapenkaas salade. Het is allebei heerlijk en voor bijna het dubbele bedrag van gisteren was het wel twintig keer lekkerder.

Dan het laatste stukje naar Inverness en dan opeens politie op de weg, stopt u hier maar even meneer, oeps ik had wel een “small beer” op maar het zal toch niet. Wat schetst mijn verbazing toen ik het raam naar beneden had gedaan: Hello Sir, wij zijn met een onderzoek bezig waarom mensen Schotland bezoeken, waar komt u vandaan? Hilariteit alom, ik zag mezelf al blazen en achter de tralies zitten maar nee hoor, alleen een paar vragen en Have a nice trip in Scotland Bye.

Inverness is een grote plaats en ik vind er niet iets van een parkeerplaats om gratis de nacht door te brengen dus besluiten we door te rijden naar Nairns aan de kust. Daar is volgens ons boek een gratis staanplaats op de parkeerplaats van de haven en ja hoor plaats genoeg en er staan al enkele campers. Ik parkeer het vehikel en gaan voor een langere wandeling over het strand om de benen te strekken. Het waait behoorlijk hard maar dat waait lekker door nietwaar. Vanaf het strand lopen we via Nairns, kennelijk langs de rijkeluis buurt want het ene huis is nog groter dan het andere. Ik ben op zoek naar een pub maar wat ik ook vind, geen pub, wel het ene eettentje na het andere en allemaal buitenlands ook nog. Ik geef het bijna op en spreek dan een meisje aan en vraag of ze hier ook een pub hebben waar ook nog honden welkom zijn? Oh ja hoor, die kant richting haven en daar liggen er twee waarvan bij één zeker honden binnen mogen. We stappen om een uur of half acht de pub binnen en het is een drukte van belang en een herrie zeg ik je, iedereen is druk in gesprek en strak in het pak. Nou ja zal wel zo moeten hier denk ik nog, het duurt dan ook effe voordat de enige bardame achter de bar zover is mij te bedienen, ze kan de drukte alleen nauwelijks aan en werkt zich het schompes. We laten ons de wijn en het bier goed smaken en ik ga voor een refill en weer duurt het effe voor ik mijn 2e glaasje heb. Als ik terugkom heeft Letty gezelschap gekregen van een stel engelsen die ook met hun camper bij de haven staan, ook met een hond maar die is achter gebleven in de camper. Dizzy wordt aangehaald en vindt het allemaal best, we vroegen ons nog af waarom al die mensen in pak en de dames allemaal zo chic waren. Komt effe later de ober, die als extra hulp was ingeschakeld, ons informeren waarom het vandaag zo druk was. De groep of familie wat het was had vandaag een begrafenis gehad en waren daarna nog even gezellig de kroeg ingedoken. Dat ze allemaal al behoorlijk wat sterke en andere drank genoten hadden was ons al langer duidelijk, bleek het om een 24 jarige jongen te gaan. Oeps dan schrik je toch effe, ja “it’s a bit off a mess” liet de ober nog vluchtig weten. Tja shit happens dus geniet ervan zolang het kan want ooit komt het einde, vroeg of laat maakt niet uit, zolang je er ook maar van genoten hebt nietwaar?!

Dag 7, 15-6-2018

Vanmorgen schijnt de zon en is de wind een stuk rustiger en na het ontbijt rijden we rond half tien aan voor het vervolg richting Cairgorn mountains. Onderweg nemen we de “Touristic Route” speciaal zo genoemd voor toeristen neem ik aan en we zien de prachtige hooglanden van Schotland in alle glorie. We komen aan op 650 meter hoogte en het is er koud en het waait er nogal flink. Het blijkt een wintersportplaats te zijn waar je de sneeuw nu nog ziet liggen iets hoger. Omdat ik moe ben gaan we hier nu niet wandelen maar nemen alleen cappucino bij de Starbucks die ze binnen serveren. Honden mogen wederom niet binnen dus het wordt “to go”. We doen in een stadje verderop nog wat inkopen bij de Aldi en wandelen nog wat om de benen te strekken, dan nog een paar cappucino’s bij “Costa’s” en daarna zoeken we een parkeerplaats voor de nacht, daar aangekomen blijkt betalen nogal lastig. Mijn Rabo betaalpas of Credit Card worden allebei geweigerd en ik heb alleen nog een paar losse ponden. Die gooien we in de parkeermeter in de veronderstelling dat dit voor 24 uur is zoals in ons boek vermeld staat maar nee, dit is tot precies middernacht. Ja dag, ik ga toch niet midden in de nacht op staan om dat ding bij te vullen zeker. Letty vertrouwt het niet en wil een andere plek zoeken maar ik neem de gok en we zien wel, als er een maestro teken op de betaalautomaat staat en hij accepteert die vervolgens niet kan ik er ook niks aan doen toch!

We staan hier dan wel bijna gratis maar we hebben er ook gratis miljoenen muggen bij gekregen, Letty wordt weer, zoals gewoonlijk, helemaal lek gestoken en ik word ook niet gespaard. Zodoende blijven we 's avonds in de camper en liggen er weer vroeg in. 'S morgens laat ik snel Dizzy effe uit want de muggen zijn nog niet naar bed en daarna gaan we eerst verkassen naar een meer muggenvrij gebied.

Dag 8, 16-6-2018

We nemen weer de Highland Touristic Route oostwaarts ditmaal en op een geschikte plaats slinger ik het ding weer op een parkeerplaats waar we ons ontbijt nuttigen. Het weer is vandaag beter hoewel niet wolkenvrij en warm is het ook niet maar geen regen is ook al een plus. Na een uurtje rijden komen we weer bij een skigebied en we besluiten hier even te stoppen om te zien of er koffie te koop is en jawel er is koffie. Binnen lijkt het of we in een Tiroler hütte zijn aanbeland, wellicht nagebouwd om de schotse skiër het gevoel te geven op vakantie te zijn. Ik vraag of er veel mensen van buitenaf hier 's winters komen skiën maar nee het is meer voor de locals. Er schijnt nog een skiegebied te zijn een uurtje verderop, drie in totaal dus maar ja nu is er geen sneeuw en dus is er niks te doen. Koud is het wel en het waait behoorlijk zodat je hier ook niet voor de lol effe rond gaat lopen. Dizzy mag zoals bijna overal het geval is niet meer naar binnen en daarom vervolgen we snel onze weg.

Dag 9, 17-6-2018

Vanmorgen zoeken we eerst de Pentland Hills op voor een wandeling, we weten niet wat te verwachten maar eenmaal gevonden zien we een soort van vallei met een vrij groot meer omgeven door mooie en aparte heuvels. Het meer blijkt een spaarbekken te zijn en dient als watervoorraad voor Edinburgh vertelt ons een man die daar met zijn 2 labradoedels elke dag wel een wandeling komt maken.

Na de ochtendwandeling wordt 's middags de reis naar het zuiden alvast een beetje ingezet, we gaan naar Arbroath aan de kust. We zoeken steeds middels onze camping en parkinggids of een camping uit of een gratis overnachtingsplaats. Waar heb je immers een camper voor, we hebben niet iedere dag een betaalde plaats nodig met stroom en een losplaats voor het chemisch toilet enzovoorts. Tot nog toe hebben we ook maar 1 keer in Corpach ook wifi gehad op een camping en dat zal ook zo blijven op de rest van de reis.

Aangekomen in Arbroath op onze gratis bestemming is het eigenlijk prachtig weer, lekker warm en liggend aan een soort imham van de zee een gigantisch groot strand. In de verte zien we de zeeschepen in en uit varen. We gaan lopend naar de boulevard terug, waar we al rijdend langskomend gezien hadden dat er de nodige terrasjes waren waar we wat gaan drinken. Het is een heel end lopen maar goed, de benen moeten toch gestrekt worden en Dizzy kan lekker snuffelen en soms spelen met andere honden. Die zijn er hier overigens ook genoeg en lopen bijna overal los maar zijn kennelijk goed gedisciplineerd want lopen goed met de baasjes mee. We komen aan bij een pub wat een Ierse kroeg voor moet stellen en ik ga binnen de drankjes halen.

Terug aangekomen bij de camper raak ik aan de praat met een wat oudere man die hier vaker komt met zijn camper en zijn hondje. Hij is afentoe moeilijk te verstaan door zijn accent maar door wat te lullen met de locals leer je de mensen hier ook een beetje kennen en het geeft wat afleiding.

Dag 10, 18-6-2018

Vandaag zetten we koers naar Falkirk en de Wheel caravan camp site, ergens tussen Edinburgh en Glasgow in. Eenmaal aangekomen is het alsof we in de middle of nowhere aanbeland zijn. Volgens de TomTom hebben we onze bestemming bereikt op een afgelegen plek bij een soort hek met een kiezelweg erachter. Geen bord of niks maar er komt net een auto vanaf deze weg die het hek weer aan het sluiten zijn en diegene knikt zo van ja hier moet je erin. Oke we gaan het zien, een stukje verderop komen we inderdaad bij de Wheel caravan park en het ziet er allemaal vrij provisorisch uit allemaal maar we nemen de gok en gaan eens kijken. Al snel komt de eigenaar, een wat excentrieke uitziende man naar ons toe. Hallo we zoeken de receptie en als antwoord krijgen we "I don't really have a reception" en vraagt hij nog of dat we zijn gekomen voor het Falkirk Wheel? Huh wat is dat en nee we komen alleen om hier te overnachten en wat te wandelen eigenlijk maar goed hier is dus wat te zien kennelijk. We rekenen meteen contant bij hem af en we zijn welkom voor 1 dag en nacht en we kunnen hier douchen en al het andere wat we willen. Hij wijst ons nog de weg naar het Falkirk Wheel, iets van 10 minuten lopen volgens hem en u zoekt zelf maar een plekje want er is plaats genoeg.

Na onze installatie gaan we op zoek naar het wheel en we komen aan bij een kanaaltje met een paar ouderwetse sluizen achter elkaar waar alleen maar kleinere boten in passen. We denken dan nog, was dit wat hij bedoelde, het zal wel, maar onderaan zie ik nog een lange tunnel met daarachter iets wat het onderzoeken waard lijkt. Oh dit lijkt er meer op, what the heck is dit en dichterbij komend zien we ineens een veel toeristen en een grote parkeerplek met een paar flinke kunstwerken van paardenkoppen. Langzaamaan wordt ons duidelijk wat nu het Falkirk Wheel is, we zien het wheel nog net in beweging en snappen nu pas waar het voor is. Met het wheel worden boten tot een bepaalde grootte van boven naar onder en vice versa getransporteerd. Een hoogte overbruggend van 35 meter, een gigantisch wheel dus om zo in één keer 13 sluizen te kunnen vervangen. En hoewel het niet als toeristische attractie gebouwd was is het dat wel gaandeweg geworden en wij begrijpen waarom. Een uniek bouwwerk en op de foto's is jammer genoeg niet te zien hoe groot het is maar de moeite van een bezoekje waard als je hier ooit in de buurt mocht komen.

Na terugkomst bij de camper gaan we voor het eerst nu het weer het enigszins toestaat de bbq gebruiken om wat te eten te fabriceren maar eigenlijk is het er te koud voor door de wind maar ja nood breekt wet nietwaar! We hebben het eten nog maar net door de nek en het weer slaat weer om, het begint langzaam te regenen en we ruimen de boel maar op en gaan de camper in met de verwarming aan en maar weer vroeg naar bed.

Dag 11, 19-6-2018

'S morgens is het weer redelijk en we gaan voor een wandeling in de buurt, via wat hekken lopen we door een weiland waar de schapen lopen en komen we uit bij een bos. Hier staan ook op een bord wat rondwandelingen aangegeven met diverse kleuren, uniek want veel aangegeven rondwandelingen hebben we nog niet kunnen ontdekken. We nemen de rode route maar bij de eerste kruising vinden we geen aanwijzing en/of gekleurde hint met het vervolg van de rode route, ik neem de gok en we lopen op mijn intuïtie een pad in en verderop vinden we allerlei informatie over vervlogen tijden en vroegere veldslagen die hier in de buurt moeten hebben plaats gevonden. En waarvan de doden tot op heden toe herdacht en geëerd worden zoals de verwelkte bloemen en kransen bij een monument ter nagedachtenis aangeven. Op de gok probeer ik de route te vervolgen en afentoe staan er wel paaltjes die ons het idee geven dat we op de route zitten maar een kleur is niet te bekennen. Uiteindelijk zien we geen aanwijzingen meer en komen we aan bij een weg die we een stuk aflopen maar ik ben er niet gerust op. Gelukkig heb ik deze keer mijn telefoon bij me en zet hem aan om effe te checken of we nog goed zitten middels maps.me, een app die ik van tevoren geïnstalleerd had met de kaart van Groot-Brittanië erop. Al snel stuurt deze me iets terug en middels een strontpad tussen weilanden door vinden we ons caravan park weer terug, poeh poeh, gelukkig maar dat ik deze keer mijn telefoon mee genomen had!

Iets na de middag vervolgen we onze reis naar het zuiden en belanden 235 mijl verderop in Jedburgh, een prachtig schots plaatsje met een ruïne achtige kathedraal waar we niet in kunnen. Ook hier zien we bij de lokale vvv een rondwandeling die ons de boarders van de stad zou moeten tonen maar u raad het al, het is wederom gokwerk of je goed zit want aanwijzingen vinden we niet. En de aanwijzingen waarvan we denken dat die ons de route tonen leiden ons naar een weg ver weg van de stad, ook mooi om te zien, maar da's niet wat we willen en wederom maken we rechtsomkeerts terug naar Jedburgh. We doen er nog wat boodschappen bij de lokale supermarkt en genieten van een cappuccino to go en voor het diner wordt het een salade van de supermarkt. Het hoeft ook niet iedere dag een restaurant te zijn natuurlijk.

'S middags rijden we alvast een stuk door richting Dover om morgen niet de hele 400+ mijl te moeten rijden en we passeren de Schots-Engelse grens via prachtige wegen die constant zoals eigenlijk overal in Schotland op en af en van links naar rechts slingeren.

Dag 12, 20-6-2018

Vandaag door naar Dover alwaar ik via de TomTom een camping op zoek en nog voor de middag komen we via een steile weg naar beneden aan op deze prachtig gelegen camping op de white cliffs van Dover. Ik parkeer de camper binnen de poort en merk dat de receptie effe gesloten is want de eigenaar is met poetswerk bezig op de toiletten, achter me sluit nog een Duitser aan ook op zoek naar een plaatsje voor zijn camper neem ik aan. Al snel vind ik de eigenaar en hij vraagt maar meteen of we gereserveerd hebben, uh nee moet dat dan? Nou effe kijken op de computer, ah gelukkig we hebben nog net 1 plekje, mooi doet u die dan maar, de Duitser die na mij was heeft pech en wordt verwezen naar een andere camping iets verderop.

We installeren ons en omdat het hier wel lekker zonnig is gaan we nog effe voor een laatste wandeling over het strand. Morgen is onze afvaart richting huiswaarts gepland en 's avonds eten we zoals hier veel gebruikelijk is via bestelling bij de lokale restaurants. Ik neem een mixed grill en Letty een vegetarische pizza en zodra de zon verdwijnt koelt het snel af dus de verwarming mag weer aan in de camper.

Dag 13, 21-6-2018

We doen het rustig aan want we hebben de tijd, we hoeven pas om 11:30u bij de veerhaven te zijn maar we gaan niet gokken en gaan op tijd weg, je weet immers maar nooit. Maar het laatste stukje links rijden gaat ook voorspoedig en rond kwart voor 11 zijn we er al, snel door de controle die nu niet zo uitgebreid is en nu is het afwachten of onze boot ook op tijd is en dat is zo dus om 12:15u engelse tijd zijn we weg en anderhalf uur later komen we weer aan in Calais. Nu nog iets van 350 km naar huis en zit deze reis er ook weer op. Volgens mijn TomTom kunnen we als we weer de Nederlandse tijd hebben om 18:45u thuis zijn ware het niet dat we rond de spits nog effe langs Antwerpen moeten en daar gaat het al snel mis. Al met al bijna 2 uur file en zo zijn we pas om half negen 's avonds thuis, nu nog effe uitladen de camper van haren ontdoen want morgenvroeg (vrijdag 22-6) moet hij weer voor 10:00u ingeleverd zijn in 't Harde. Het wordt dus nog een latertje en rond middernacht lig ik op bed en om 7 uur word ik wakker en zonder ontbijt en een paar koffie mee voor onderweg zet ik koers naar het Noorden. Zonder file gaat het snel en iets na 9 uur ben ik op de plaats van bestemming, alstublieft ongeschonden retour maar deze hoef ik nooit meer. Een klein smetje misschien maar onze camper was niet echt praktisch ingericht, hij had wel wat meer luxe als de vorige maar de tafel was demontabel en eenmaal geplaatst was het bijna ondoenlijk om er nog langs te komen dus dat was soms lastig en voor Dizzy was er geen goede plek dus die is ergens halverwege de reis op het toilet geïnstalleerd.

Hoe is Schotland bevallen ten slotte? Tja het weer en de camper hadden beter gekund maar Schotland is een prachtig land om te zien en doorheen te rijden over prachtige glooiende wegen en vriendelijke mensen en zijn typische huizenbouw en vele kastelen. De wegen hadden wat beter gemogen want wat dat betreft is Nederland echt een paradijs vergeleken met deze vaak lappendekens van oude wegen maar goed het was goed om gezien te hebben en we zien alweer uit naar onze volgende reis die ons via Moskou en de Trans Mongolië express uiteindelijk naar Peking zal brengen.

Tot dan, groetjes,

Letty & Ton

Foto's zien? Ga naar Schotland-2018/foto

Of ga naar Online fotoalbum